رادمهر

امروز هم بهت گفتم تو و همه بچه هایی که این روزا تو خونه تقریبا حبس شدین خیلی شجاعین... قهرمانین می دونستی؟ می دونی چرا؟ چون برای یه پسر کوچولوی 10 ساله خیلی سخته که این همهههه وقت بابت کرونا از دوستاش دور باشه، از همبازیاش از خونه پدربزرگ و مادربزرگ از خونه همه اونایی که دوستشون داشت، از سفرایی که می رفت از پیک نیک ها و شهربازی و اوووه اون همه تفریح و شادی بیرون از خونه دور باشه اما بازم غرغر نکنه، بد اخلاقی نکنه، گریه و زاری نکنه.... من بهت برای تحملی که این روزا داری افتخار می کنم... ممنون که درک می کنی...دو ساله دیگه تولد درست و حسابی نگرفتیم از ترس کرونا کوچولو موچولو یه کارایی کردیم و تموم...  اما کنار این سختیا کرونا یه...